سلااااااااااااام به همه شما دخمل و پسراااای اوشجل ایراننننننی...

یه چیز رو میدونید؟ من عاااشق شما هام...

هر جای دنیا رو بگردید با معرفت تر و مهربون تر از ایرانیا پیدا نمیکنید!

آآآآآره میدونم تنها  ایرانی ها هستن که دنبال یکی دوتا جای خالی تو دست انداز میگردن ک لاستیکشون رو از اون رد کنن..

ولی بازم از هههههههههمه ی خارجی ها بهترن. مگه نه؟

حرفای توی این دیوونه خونه بیشتر به درد دیوونه های عاشق میخوره...

 بدون شرح!

بنام خداوندگار یکتا

یک روز آموزگار از دانش آموزانی که در کلاس بودند پرسید آیا می توانید راهی غیر تکراری برای ابراز عشق ، بیان کنید؟
برخی از دانش آموزان گفتند با بخشیدن عشقشان را معنا می کنند. برخی «دادن گل و هدیه» و «حرف های دلنشین» را راه بیان عشق عنوان کردند. شماری دیگر هم گفتند «با هم بودن در تحمل رنجها و لذت بردن از خوشبختی» را راه بیان عشق می دانند.
در آن بین ، پسری برخاست و پیش از این که شیوه دلخواه خود را برای ابراز عشق بیان کند، داستان کوتاهی تعریف کرد:  یک روز زن و شوهر جوانی که هر دو زیست شناس بودند طبق معمول برای تحقیق به جنگل رفتند. آنان وقتی به بالای تپّه رسیدند درجا میخکوب شدند. یک قلاده ببر بزرگ، جلوی زن و شوهر ایستاده و به آنان خیره شده بود. شوهر، تفنگ شکاری به همراه نداشت و دیگر راهی برای فرار نبود. رنگ صورت زن و شوهر پریده بود و در مقابل ببر، جرات کوچک ترین حرکتی نداشتند. ببر، آرام به طرف آنان حرکت کرد. همان لحظه، مرد زیست شناس فریاد زنان فرار کرد و همسرش را تنها گذاشت. بلافاصله ببر به سمت شوهر دوید و چند دقیقه بعد ضجه های مرد جوان به گوش زن رسید. ببر رفت و زن زنده ماند.

داستان به اینجا که رسید دانش آموزان شروع کردند به محکوم کردن آن مرد. راوی اما پرسید : آیا می انید آن مرد در لحظه های آخر زندگی اش چه فریاد می زد؟
بچه ها حدس زدند حتما از همسرش معذرت خواسته که او را تنها گذاشته است! راوی جواب داد: نه، آخرین حرف مرد این بود که «عزیزم ، تو بهترین مونسم بودی. از پسرمان خوب مواظبت کن و به او بگو پدرت همیشه عاشقت بود.››

قطره های بلورین اشک، صورت راوی را خیس کرده بود که ادامه داد: همه زیست شناسان می دانند ببر فقط به کسی حمله می کند که حرکتی انجام می دهد و یا فرار می کند. پدر من در آن لحظه وحشتناک ، با فدا کردن جانش پیش مرگ مادرم شد و او را نجات داد. این صادقانه ترین و بی ریاترین ترین راه پدرم برای بیان عشق خود به مادرم و من بود.

دوست دارم

اينو بدون نه فراموشت ميكنم نه يه سر سوزن از احساسي كه بهت دارم كم ميشه...

اونی که هر وقت صداش میکردم دلش میلرزید فراموشم کرد؟

آره . دیگه نمیخوام خودمو گول بزنم . اون فراموشم کرده.

خدایا یه خواهشی ازت دارم. هر جا که هست . با هرکی که هست . میخوام دلش همیشه شاد باشه . خدایا قول بده مواظبش باشی....

بنام خدایی که با سلامی آشنا کرد و با اشکی جدایی را فراخواند.....

این دل نوشته رو وقتی از عزیزترین کسم جدا شدم نوشتم. .به هر حال دیگه تصمیم گرفتم گریه نکنم چون یادش همیشه تو قلبم زنده اس تا...   .. این متن واسه دل خودم خیلی آرامش بخشه.نمیدونم شما خوشتون بیاد یا نه...

تقدیم به باوفاترین همدم دنیا!

بار الها!ای خدای دوری و عشق و سکوت                                    ای کسی که رسم زندگی آموختی بر قوم لوت

می سرایم اشعارم را زتو از روی درد                                          تا بدانی سر نوشت شوم من با من چه کرد

جوانی بودم غمگین و تنها                                                         درپی جستن نوشداروی غمها

خودم را میزدم این در و آن در                                                   که کجاست مونس و لالایی شبها

رسید آن روز که او را من شناختم با سلامی                                 علیکی گفتم و خواندم برایش داستان بی مرامی

از دل پر درد وی رسید بر گوشم پیامی                                         که دل او نیز شکسته از جفای همکلامی

خلاصه میکنم بستیم پیمان رهایی                                               ز تنهایی در این سرزمین آریایی

داشتیم فاصله بسیار زهم از نظر جغرافیا                                     ولکن می ستودم در دلم لیلای خود را بی ریا

پاک و زلال و مهربان بود مثل  دریا                                           هرگز ندیدم همچون او در خواب و رویا

چهار فصلی را به پای همکلامی گذراندیم                                    ناگفته نباشد روزهایی را قهر می ماندیم

درشبی به اتفاق آرزوی پیوستن نمودیم                                       ندانستیم در این دنیاییم و اطراف را ندیدیم

عده ای شان گفتند شهوتی است اندر دوران جوانی                        دیگران باطئنه گفتند شوی روزی گرفتار چون فلانی

گویا که در این دنیا نتوان ز عشق داستانی نوشت                          گر شد یکی عاشق او را به خاک افکند سرنوشت

در سکوت دادگاه سرنوشت* عشق حکم سنگینی برما نوشت              گفته شد دلداده ها از هم جدا*  وای بر این حکم و بر این قانون زشت

به روی ناچاری و با درد حقارت                                                 چنین گفتم خداحافظ به یار با صداقت

خداحافظ ای مونس درد و ناله هایم                                              به جرم عاشقی این شد سزایم

خداحافظ ای بانوی عشق* لیلای قصه هایم                                    خداوندا عشقم را به تو سپارم بشنو صدایم

درشبی آسمان نیز دلش چون من گرفت                                        شروع به بارش  کرد  بغض وجودم را گرفت

روی آن شیشه تبدار یار را ها کردم                                             اسم زیبایش  را با نفسم جا کردم

شیشه بدجور دلش ابری و بارانی شد                                            شیشه را یک شبه تبدیل به دریا کردم

با سر انگشت کشیدم بر دلش من عکس یار                                    عکس زیبایش را  سیر تماشا کردم

با اشکی که از دوریش بر چهره دارم                                             یار را تا صبح محشر دوست دارم

مرگ بهترین راه نفس کشیدن بی تو!

اگر مدیر بودم یکی از شرایط ثبت نام را عشق می گذاشتم

اگر دبیر ریاضی بودم عشق را با عشق جمع می کردم

اگر معمار بودم قصری از عشق می ساختم

اگر سارق بودم فقط عشق می دزدیدم

اگر بیمار بودم تنها شربتی که می نوشیدم فقط شربت عشق بود

اگر درجه دار بودم فقط به عشق سلام می دادم

اگر پلیس بودم هرگز عشق را جریمه نمی کردم

اگر خلبان بودم در اسمان عشق پرواز می کردم

اگر دبیر ورزش بودم به بچه ها می گفتم با عشق نرمش کنید

اگر خواننده بودم فقط از عشق می خواندم

اگر ناخدا بودم همیشه در ساحل عشق لنگر می انداختم

اگر نجار بودم عشق را قاب می گرفتم

و اگر...

وقتی که عاشقم شدی پاییز بود و خنک بود
تو آسمون آرزوت هزار تا بادبادک بود
 تنگ بلوری دلت درست مثل دل من
کلی لبش پریده بود همش پره ترک بود
وقتی که عاشقم شدی چیزی ازم نخواستی
توقعت فقط یه کم نوازش و کمک بود
چه روزا که با هم دیگه مسابقه می ذاشتیم
که رو گل کدوممون قایق شاپرک بود ؟
تقویم که از روزا گذشت دلم یه جوری لرزید
 راستش دلم خونه ی تردید و هراس و شک بود
دیگه نه از تو خبری بود ،‌ نه از آرزوهات
 قحطی مژده و روزای خوش و قاصدک بود
 یادم میاد روزی رو که هوا گرفته بود
 و اشکای سرخ آسمون آروم و نم نمک بود
 تو در جواب پرسشم فقط همینو گفتی
 عاشقیمون یه بازی شاید ،‌ یه الک دولک بود
 نه باورم نمی شه که تو اینو گفته باشی
 کسی که تا دیروز برام تو کل دنیا تک بود
 قصه ی با تو بودن و می شه فقط یه جور گفت
 کسی که رو زخمای قلب من مثل نمک بود
 نمی بخشمت

امشب دلم گرفته است

می خواهم از گرفته های دلم برایت بگویم 

از ابرهای تیره ای که با نسیم خیانت به آسمان دلم آوردی

می خواهم گریه کنم اما نمی توانم ...

می خواهم تو را به یاد بیاورم ...

و با نگاه چشمان تو تا به صبح مژه بر هم نزنم

اما افسوس ... گذشت دقایق چهره ات را از یاد من برده اند ! ...

می خواهم اولین ساعتی که نگاهم کردی رو

به یاد بیاورم ... اما افسوس ...

آخرین نگاه تلخ و سرد تو نمی گذارد ! ...

می خواهم اولین دقایق با تو بودن را                                       به یاد بیاورم ... اما افسوس ...

می خواهم از گرفته های دلم برایت بگویم                                   اما نه! دلم نمی آید .....

زچشمت اگرچه که دورم هنوز
   پر از اوج و عشق و غرورم
  هنوز
   اگــر غصه بارید از مـاه و سال
   به یاد گذشته صبورم
 هنوز
 شـکستند اگر قاب یــاد مــرا
   دل شیشه دارم بلورم
 هنوز
  ســفر چاره دردهایم نـشد
   پر از فکر راه عبورم
 هنوز
   سـتاره شدن کار سختی نبود
   گذشتم ولی غرق نورم
  هنوز
   پــر از خاطرات قشنگ توام
   پر از یاد و شوق و مرورم
 هنوز

       دیرگاهی است که تنها شده ام                  قصه غربت صحرا شده ام

           وسعت درد فقط سهم من است                 باز هم قسمت غم ها شده ام

               دگر آیینه ز من با خبر است                        که اسیر شب یلدا شده ام

                       من که بیتاب شقایق بودم                          همدم ردی یخ ها شده ام

                            کاش چشمان مرا خاک کنید                      تا نبینم که جه تنها شده ام!

قشنگ ترین روز زندگیم روزی بود که تو رو دیدم و عاشقت شدم.

قشنگ ترین شبای زندگیم شبایی بود که با یاد تو میخوابیدم.

قشنگ ترین لحظات زندگیم لحظه های با تو بودن بود.

شیرین ترین لحظات زندگیم لحظه های خندیدن تو بود.

قشنگ ترین فکر هام فکر کردن به تو بود.

دل نشین ترین صدای زندگیم صدای تو بود.

قشنگ ترین غصه ام قهر کردن با تو بود.

یادته یه روز بهم گفتی قصم میخورم هیچوقت تنهات نزارم؟

یادته یه بار بهم گفتی تو رو نداشته باشم میمیرم ؟

یادت میاد اون روزی ک گفتی تنها دلیل زندگیم تویی؟

یادت میاد اون شبی ک گفتی ای کاش تو آخرت تو همدمم باشی؟

 جمله های ناگفته ام باشه واسه قیامت

الان فقط یه آرزو واست دارم:  اونی ک دوسش داری یه روزی بهت خیانت نکنه!